ProZ.com translation contests »
2014 annual ProZ.com translation contest: "Celebrations" » German to Polish

Competition in this pair is now closed.

Discussion and feedback about the competition in this language pair may now be provided by visiting the "Discussion & feedback" page for this pair. Entries may also be individually discussed by clicking the "Discuss" link next to any listed entry.

Source text in German

Am andern Tag war die Hochzeit. Während der Trauung hörte man die Braut weinen, es schien, als ahne sie ihr trauriges Schicksal voraus, während der Bräutigam, Herr Peter Salomon Curius, selbstbewußt und höhnisch lächelnd um sich blickte. Die Sache war die, daß es kein Geschöpf auf Gottes Erdboden gab, dem er sich nicht überlegen gefühlt hätte.

Als das Hochzeitsmahl zu Ende war, wurde Engelhart mit den andern Kindern ins Freie geschickt. Es war ein lieblicher Garten hinter dem Haus, voll Apfel- und Kirschenbäumen. In dem dumpfen Trieb aufzufallen, sonderte sich Engelhart von der Gesellschaft ab und schritt in einer den Erwachsenen abgelauschten Gangart in der Tiefe des Gartens hin und her. Was ihm unbewußt dabei vorgeschwebt hatte, geschah; die jüngste Cousine folgte ihm, stellte sich ihm gegenüber und blitzte ihn mit dunkeln Augen schweigend an. Nach einer Weile fragte Engelhart um ihren Namen, den er wohl schon einige Male gehört, aber nicht eigentlich begriffen hatte. Sie hieß Esmeralda, nach der Frau des Onkels Michael in Wien, und man rief sie Esmee. Dieser Umstand erweckte von neuem Engelharts prickelnde Eifersucht, und er fing an, prahlerische Reden zu führen. Der Lügengeist kam über ihn, zum Schluß stand er seinem wahnvollen Gerede machtlos gegenüber, und Esmee, die ihn verwundert angestarrt hatte, lief spöttisch lachend davon.

Um diese Zeit faßten seine Eltern den Beschluß, ihn, obwohl er zum pflichtmäßigen Schulbesuch noch ein Jahr Zeit hatte, in eine Vorbereitungsklasse zu schicken, die ein alter Lehrer namens Herschkamm leitete. Herr Ratgeber, der große Stücke auf Engelharts Begabung hielt und große Erwartungen von seiner Zukunft hegte, war ungeduldig, ihn in den Kreis des Lebens eintreten, von der Quelle des Wissens trinken zu sehen. Er dachte an seine eigne entbehrungs- und mühevolle Jugend. Noch in den ersten Jahren seiner Ehe liebte er gehaltvolle Gespräche und gute Bücher und bewahrte eine schwärmerische Achtung für alles, was ihm geistig versagt und durch äußerliche Umstände vorenthalten blieb.

Winning entries could not be determined in this language pair.

There were 8 entries submitted in this pair during the submission phase, 3 of which were selected by peers to advance to the finals round. Not enough votes were submitted by peers for a winning entry to be determined.

Competition in this pair is now closed.

Entries (8 total; 3 finalists) — Expand all entries

Wesele odbyło się następnego dnia. Panna młoda płakała podczas zaślubin, jak gdyby przeczuwała swój smutny los, natomiast pan młody - Peter Salomon Curius - rozglądał się dookoła z pogardliwym i pewnym siebie uśmieszkiem. Tak w gruncie rzeczy, to na całym bożym świecie nie było ani jednej istoty wobec której nie odczuwałby wyższości.

Pod koniec przyjęcia weselnego wysłano Engelharta wraz z pozostałymi dziećmi na świeże powietrze. Za domem znajdował się śliczny ogród, pełen jabłoni i wiśni. Wiedziony bezmyślnym instynktem by się wyróżnić, odłączył się od reszty towarzystwa i przechadzał się tam i z powrotem w głębi ogrodu, naśladując chód dorosłych. To, co sobie nieświadomie zamierzył stało się rzeczywistością– najmłodsza kuzynka podążyła za nim, stanęła przed nim i obrzuciła go milczącym spojrzeniem ciemnych oczu. Po chwili Engelhart zapytał ją, jak ma na imię. Wprawdzie słyszał je już kilka razy, jednakże nie udało mu się go tak naprawdę przyswoić. Miała na imię Esmeralda, po żonie wujka Michaela z Wiednia, a wołano na nią Esme. To zajście na nowo obudziło w Engelharcie piekącą zazdrość i począł on wygłaszać chełpliwą przemowę. Zawładnął nim duch kłamstwa, aż w końcu bezsilnie dał się ponieść swojemu absurdalnemu potokowi słów. Esme gapiła się na niego ze zdumieniem, po czym uciekła, śmiejąc się drwiąco.

W tamtym czasie jego rodzicie podjęli decyzję, aby wysłać go do klasy przygotowawczej, którą prowadził nauczyciel o nazwisku Herschkamm, chociaż do rozpoczęcia obowiązkowej edukacji wciąż pozostawał mu jeden rok. Pan Ratgeber, który miał wysokie zdanie o zdolnościach Engelharta i wiązał z nim wielkie nadzieje na przyszłość, z niecierpliwością wyczekiwał chwili, gdy Engelhart wyruszy w szeroki świat i zaczerpnie z krynicy wiedzy. Rozmyślał on o swojej pełnej tęsknoty i trudu młodości. W pierwszych latach swojego małżeństwa uwielbiał on głębokie rozmowy i dobre książki, a także żywił idealistyczny szacunek dla wszystkiego, czego odmówiono jego intelektowi i co uniemożliwiły mu zewnętrzne okoliczności.
Entry #18847 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Finalist
Voting points1st2nd3rd
123 x400
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry4.324.38 (8 ratings)4.25 (8 ratings)
Entry tagging:
  • 4 users entered 7 "like" tags
  • 1 user agreed with "likes" (3 total agrees)
+1
Wesele odbyło się następnego dnia.
Flows well
Hanna Kozlowska
+1
na całym bożym świecie
Good term selection
Mirosław Wagner
bezmyślnym
Flows well
Paulina Zimniak Bueno
+1
wygłaszać chełpliwą przemowę.
Good term selection
Mirosław Wagner
Pan Ratgeber, który miał wysokie zdanie o zdolnościach Engelharta i wiązał z nim wielkie nadzieje na przyszłość, z niecierpliwością wyczekiwał chwili, gdy
Flows well
Podoba mi ​się całe z​danie, ale​ liczy pon​ad 200 zna​ków, więc ​zaznaczeni​e całego n​ie jest mo​żliwe.
Andrzej Mierzejewski
zaczerpnie z krynicy wiedzy
Good term selection
Mirosław Wagner
swojego małżeństwa uwielbiał on głębokie rozmowy i dobre książki, a także żywił idealistyczn
Flows well
Hanna Kozlowska
Następnego dnia odprawiano wesele. Przy zaślubinach słychać było płacz panny młodej, jakby widziała już przed sobą swą smutną dolę, podczas gdy pan młody, Peter Salomon Curius, rozglądał się wokół z pewnością siebie i zarozumiałym uśmieszkiem. Wyglądało to tak, jakby na całym Bożym świecie nie było stworzenia, od którego nie czułby się lepszy.

Gdy biesiada weselna dobiegła końca, wysłano Engelharta wraz z innymi dziećmi na dwór. Był tam za domem uroczy ogród, pełen jabłoni i wiśni. Ulegając mglistemu impulsowi Engelhart oddalił się od towarzystwa i krokiem u dorosłych podpatrzonym przechadzał się w głębiach ogrodu tam i z powrotem. Co wymyślił sobie nieświadomie, stało się: najmłodsza z kuzynek podążyła za nim, stanęła naprzeciw i błysnęła bez słowa swymi ciemnymi oczyma. Po chwili zapytał Engelhart o jej imię, które z pewnością słyszał już kilkakroć, lecz które jakoś mu umknęło. Na imię miała Esmeralda, jak żona wujka Michaela z Wiednia, a zwano ją Esmee. Ta okoliczność na nowo obudziła jątrzącą zazdrość w Engelharcie, który począł chełpić się przed nią. Demon kłamstwa chwycił go w swoje objęcia, w końcu władzę stracił nad swoją deluzyjną przemową, a Esmee, która gapiła się była nań w zdumieniu, odbiegła śmiejąc się drwiąco.

Rodzice jego w tamtym czasie zadecydowali, ażeby go, chociaż do obowiązkowego pójścia do szkoły rok jeszcze mu został, do klasy wstępnej wysłać, którą stary nauczyciel Herschkamm prowadził. Pan Ratgeber, który o talentach Engelharta wysokie miał mniemanie i wielkie w jego przyszłości pokładał oczekiwania, nie mógł się doczekać, aby wprowadzić go w życie i ujrzeć, jak pił będzie ze źródła wiedzy. Myślał tu o swojej młodości, pełnej wyrzeczeń i trudów. Jeszcze w pierwszych latach swego małżeństwa wciąż kochał brzemienne wagą rozmowy i dobre książki, a przy tym fanatyczny respekt zachował dla wszystkiego, co intelektualnie mu umykało i czego okoliczności zewnętrzne mu odmówiły.
Entry #19444 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Finalist
Voting points1st2nd3rd
201 x20
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry3.473.33 (6 ratings)3.60 (5 ratings)
Entry tagging:
  • 2 users entered 2 "like" tags
  • 3 users agreed with "likes" (3 total agrees)
  • 3 users disagreed with "likes" (3 total disagrees)
-3
+3
3
krokiem u dorosłych podpatrzonym przechadzał się
Good term selection
Andrzej Mierzejewski
lecz które jakoś mu umknęło
Flows well
LJerkiewicz
Tego dnia odbyło się wesele. Podczas ślubu słychać było płacz panny młodej. Zdawało się, że biedna przeczuwa swój los, podczas gdy pan młody rozglądał się pewnie, z pogardliwym uśmiechem na ustach. Szkopuł tkwił w tym, że na całej kuli ziemskiej nie było istoty, od której nie czułby się on lepszy.

Kiedy biesiada weselna dobiegła końca, Engelharta wysłano wraz z pozostałymi dziećmi na podwórko. Ogród za domem był uroczy, pełno w nim było jabłoni i wiśni. Aby odciąć się od tępego tłumu, Engelhart oddalił się od reszty i kroczył w głębi ogrodu w tę i we w tę, chodem podpatrzonym od dorosłych. Wnet zdarzyło się to, co nieświadomie przeczuwał, że może się wydarzyć; najmłodsza kuzynka przyszła za nim, stanęła naprzeciwko i milcząco wpatrywała się w niego swoimi ciemnymi oczyma. Po pewnym czasie Engelhart spytał ją jak się nazywa, tłumacząc że kilka razy prawdopodobnie już usłyszał jej imię, ale właściwie go nie zrozumiał. Nazywała się Esmeralda, tak jak żona wuja Michaela z Wiednia, mówiono na nią Esmee. Ta okoliczność od nowa wzbudziła tkwiącą w Engelharcie mrowiącą zazdrość. Zaczął głosić samochwalcze mowy. Naszedł go duch kłamstwa, po czym stanął bezradnie w obliczu swoich szalonych wypowiedzi, a Esmee, która wpatrywała się w niego ze zdziwieniem odbiegła, szyderczo się śmiejąc.

Mimo że pozostał mu jeszcze rok do rozpoczęcia obowiązkowej nauki w szkole, w tym właśnie okresie jego rodzice podjęli decyzję o wysłaniu go do klasy przygotowawczej, którą prowadził stary nauczyciel pan Herschkamm. Pan Ratgeber, który był przekonany o uzdolnieniu Engelharta i który przepowiadał mu obiecującą przyszłość, nie mógł doczekać się możliwości obserwowania, jak wstąpi on w krąg życia i zacznie pić ze źródła wiedzy. Myślał o własnej młodości, pełnej niedostatków i wysiłku. Jeszcze w początkowych latach małżeństwa kochał treściwe rozmowy i dobre książki. Ciągle tkwił w nim entuzjastyczny szacunek wobec wszystkiego, czego zabrakło mu na płaszczyźnie duchowej, a do czego nie miał dostępu ze względu na zewnętrzne okoliczności.
Entry #15592 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Finalist
Voting points1st2nd3rd
1001 x1
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry3.293.57 (7 ratings)3.00 (5 ratings)
Entry tagging:
  • 3 users entered 7 "like" tags
  • 4 users agreed with "likes" (7 total agrees)
+2
Szkopuł tkwił w tym
Good term selection
Mirosław Wagner
+1
Szkopuł tkwił w tym,
Good term selection
Maria Szpor
Szkopuł tkwił w tym
Flows well
_Kamil_
+4
Ogród za domem był uroczy
Flows well
Maria Szpor
mrowiącą zazdrość
Good term selection
Mirosław Wagner
Myślał o własnej młodości, pełnej niedostatków i wysiłku
Flows well
_Kamil_
zewnętrzne okoliczności.
Good term selection
_Kamil_

Non-finalist entries

The following entries were not selected by peers to advance to finals-round voting.

Następnego dnia odbył się ślub. Podczas ceremonii słychać było płacz panny młodej, mogło się wydawać, że przeczuwa swój smutny los, podczas gdy pan młody, niejaki pan Peter Salomon Curius, rozglądał się wokół z szyderczym uśmiechem i niezachwianą pewnością siebie. Wydawało się, że nie było na świecie takiego stworzenia, przy którym mógłby czuć się gorszy.

Po skończonym posiłku weselnym Engelharta wraz z innymi dziećmi wysłano na dwór. Za domem znajdował się śliczny ogród pełen jabłoni i wiśni. Zwracając na siebie uwagę stłumionym pędem, Engelhart oddzielił się od swoich towarzyszy i zaczął poruszać się jednym z tych dorosłych kroków w głąb ogrodu, jednocześnie nasłuchując. A to o czym wtedy nieświadomie zamarzył, stało się; najmłodsza kuzynka podążyła za nim, stanęła naprzeciwko i milcząc, wpatrywała się w niego swymi ciemnymi oczami. Po chwili zapytała Engelharta o jego imię, które zresztą z pewnością słyszała już kilka razy, jednak nigdy bezpośrednio od niego. Miała na imię Esmeralda, po żonie wujka Michaela z Wiednia, ale mówiono na nią Esmee. Zaistniała okoliczność wzbudziła u Engelharta ekscytującą zazdrość, zaczął więc snuć pyszałkowatą przemowę. Wstąpił w niego duch kłamcy, na koniec stał się bezsilny względem swojej urojonej gadaniny, a Esmee, która zadzwiona wpatrywała się w niego, uciekła śmiejąc się drwiąco.

W tym czasie jego rodzice podjęli decyzję, choć obowiązek szkolny miał objąć go dopiero za rok, że wyślą syna do klasy przygotowawczej, którą prowadził stary nauczyciel o nazwisku Herschkamm. Pan Ratgeber, który wniósł dużo w rozwój talentu Engelharta i miał ogromne oczekiwania co do jego przyszłości, nie mógł się doczekać, kiedy wreszcie wkroczy w życie i będzie mógł oglądać go, jak pije ze źródła wiedzy. Myślał wtedy o swojej własnej młodości pełnej wyrzeczeń i trudów. Jeszcze w pierwszych latach swojego małżeństwa kochał te ambitne rozmowy i dobre książki, a uwagę z entuzjazmem poświęcał wszystkiemu, co się przeciwstawiało jego umysłowi i co z powodu pozornych trudności, omijało go.
Entry #16699 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry2.793.17 (6 ratings)2.40 (5 ratings)
Entry tagging:
  • 3 users entered 3 "like" tags
  • 1 user agreed with "likes" (1 total agree)
  • 1 user disagreed with "likes" (1 total disagree)
+1
niezachwianą pewnością siebie
Flows well
Paulina Zimniak Bueno
-1
1
pyszałkowatą
Good term selection
Mirosław Wagner
W tym czasie jego rodzice podjęli decyzję, choć obowiązek szkolny miał objąć go dopiero za rok, że wyślą syna do klasy przygotowawczej, którą prowadził stary nauczyciel o nazwisku Herschkamm.
Flows well
Yes, I lik​e the flow​ of this s​entence.
metafrasi.pl
Drugiego dnia odbył się ślub. Podczas zaślubin słyszano, jak panna młoda płacze, wydawało się, że przewiduje ona swój smutny los, podczas gdy pan młody, pan Peter Salomon Curtius, pewny siebie i uśmiechający się szyderczo, rozglądał się wokół siebie. W istocie nie było takiego stworzenia na boskiej Ziemi, nad którym nie odczuwałby on swojej wyższości.

Kiedy weselna biesiada dobiegła końca, Engelharta wraz z innymi dziećmi wysłano na powietrze. Za domem był przyjemny ogród pełen jabłoni i drzew czereśniowych. Starając się nieporadnie zwrócić na siebie uwagę, Engelhart odłączył się od towarzystwa i kroczył w głębi ogrodu tam i z powrotem krokiem naśladującym sposób chodzenia dorosłych. Stało się to, co jawiło mu się przy tym przed oczami, a z czego nie zdawał sobie sprawy; najmłodsza kuzynka poszła za nim, stanęła naprzeciw niego i spiorunowała go w milczeniu spojrzeniem ciemnych oczu. Po chwili Engelhart zapytał o jej imię, które na pewno już kilkakrotnie słyszał, ale właściwie go nie pojął. Miała ona na imię Esmeralda, tak jak żona wujka Michaela w Wiedniu, a wołano na nią Esmee. Ta okoliczność wzbudziła na nowo w Engelharcie łechcącą zazdrość, i zaczął on wygłaszać chełpliwe mowy. Naszła go wena kłamstwa, w końcu stał się on całkowicie bezradny wobec swojej szaleńczej gadaniny, a Esmee, która przyglądała mu się w zdziwieniu, uciekła śmiejąc się szyderczo.

W owym czasie rodzice jego podjęli decyzję, aby posłać go do klasy przygotowawczej prowadzonej przez starego nauczyciela nazwiskiem Herschkamm, chociaż do rozpoczęcia obowiązkowej edukacji szkolnej pozostał mu jeszcze rok. Pan Ratgeber, który wysoko cenił sobie uzdolnienia Engelharta i żywił wielkie oczekiwania wobec jego przyszłości, niecierpliwił się już, aby wprowadzić go w życie, zobaczyć, jak pije on ze źródła wiedzy. Myślał on o swojej własnej młodości, pełnej trudów i niedostatków. Jeszcze w pierwszych latach swojego małżeństwa lubił on treściwe rozmowy i dobre książki, i z pełnym entuzjazmu szacunkiem odnosił się do swoich niepowodzeń w sferze intelektualnej, a także do tego, co ukryte było przed nim przez okoliczności zewnętrzne.
Entry #20527 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry2.422.83 (6 ratings)2.00 (5 ratings)
Entry tagging:
  • No "like" tags
Wesele odbyło się innego dnia. Podczas zaślubin słychać było jak panna młoda płacze, jakby przeczuwała, jak smutny czeka ją los, podczas gdy pan młody, Peter Salomon Curius rozglądał się wokoło z pewnym siebie i szyderczym uśmiechem. Sprawa wyglądała tak, że nie było istoty na ziemi Pańskiej, nad którą by się nie wywyższał.

Gdy przyjęcie weselne się skończyło, Engelhart wraz z innymi dziećmi został wypuszczony na dwór. Za domem znajdował się uroczy ogród pełen jabłoni i wiśni. Aby wyróżnić się z otępiale gnającego tłumu, Engelhart odłączył się od towarzystwa i oddalił się w głąb ogrodu krocząc w tę i z powrotem w sposób podsłuchany u dorosłych. To, czego nieświadomie pragnął spełniło się; najmłodsza kuzynka podążyła za nim, stanęła naprzeciwko niego i w milczeniu spoglądała na niego swymi ciemnymi oczami wyrażającymi emocje. Po chwili Engelhart zapytał jak ma na imię, słyszał je z pewnością już kilka razy, ale w gruncie rzeczy nigdy go nie przyswoił. Na imię miała Esmeralda, po żonie wujka Michała z Wiednia, a wołali na nią Esmee. Ta okoliczność na nowo obudziła u Engelharta łaskoczącą zazdrość i zaczął wygłaszać przechwalcze przemowy. Opętała go mania kłamania, na koniec bezsilnie zaplątał się w swej niedorzecznej paplaninie, a Esmee, która się w niego wpatrywała, uciekła śmiejąc się szyderczo.

W tym czasie jego rodzice podjęli decyzję posłania go do klasy przygotowawczej prowadzonej przez starego nauczyciela o nazwisku Herschkamm, mimo że obowiązek szkolny objąłby go dopiero za rok. Pan Ratgeber, który wysoce cenił jego talent i wiązał wielkie oczekiwania z jego przyszłością , niecierpliwił się by zobaczyć go wstępującego w krąg życia i pijącego ze źródła wiedzy. Myślał on o swojej własnej pełnej mozołu i wyrzeczeń młodości. Jeszcze w pierwszych latach swojego małżeństwa uwielbiał treściwe rozmowy i dobre książki i zachował żarliwy szacunek do wszystkiego, czego nie mógł pojąć i co go ominęło przez zewnętrzne okoliczności.
Entry #15697 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry2.252.33 (6 ratings)2.17 (6 ratings)
Entry tagging:
  • No "like" tags
Wesele odbyło się następnego dnia. Podczas ceremonii ślubnej słychać było płacz panny młodej, wydawało się jakby przeczuwała swój smutny los. Tymczasem pan młody, Peter Salomon Curius, podśmiewując się szyderczo pewien siebie rozglądał się wokoło.Problem polegał na tym, że nie było na świecie stworzenia, nad którym by nie czuł swojej wyższości.

Kiedy uczta weselna dobiegła końca, Engelhart został wysłany razem z innymi dziećmi na dwór. Za domem znajdował się uroczy ogród, pełen jabłoni i wiśni. W stłumionym pragnieniu by zwrócić na siebie uwagę, Engelhart oddzielił się od reszty towarzystwa i kroczył w głębi ogrodu tam i z powrotem chodem podpatrzonym od dorosłych.To co podświadomie przeczuwał, stało się. Najmłodsza kuzynka podążyła za nim. Stanęła naprzeciw niego i w milczeniu posłała mu piorunujace spojrzenie swoimi ciemnymi oczami. Po chwili Engelhart zapytał o jej imię, które już kilka razy słyszał, ale tak naprawdę nie potrafił sobie przypomnieć. Nazywała się Esmeralda, po żonie wuja Michaela z Wiednia, i wołano na nią Esmee. Okoliczność ta na nowo wzbudziła w Engelhartcie porywającą zazdrość i tym samym zaczął wygłaszać chełpliwe przemówienia. Ogarnął go duch kłamstwa i ostatecznie stał się bezsilny wobec swojej pełnej urojeń gadaniny, podczas gdy Esmee, która na niego w zdumieniu wcześniej patrzyła, uciekła śmiejąc się szyderczo.

Tymczasem, chociaż miał do obowiązkowego posłania do szkoły jeszcze rok czasu, rodzice jego powzieli decyzję aby go wysłać do klasy przygotowawczej, którą prowadził stary nauczyciel imieniem Herschkamm. Pan Ratgeber, który wysoko cenił talent Engelharta i pokładał wielkie nadzieje na jego przyszłość, z niecierpliwością czekał by wprowadzić go w życie oraz by widzieć go czerpiącego wiedzę. Myślał przy tym nad swoją własną ascetyczną i trudną młodością. Jeszcze w pierwszych latach małżeństwa uwielbiał bogatej treści rozmowy i dobre książki oraz zachował entuzjastyczny szacunek do wszystkiego co nie było mu intelektualnie dane i z uwagi na okoliczności zewnętrzne odmówione.
Entry #18185 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry1.681.86 (7 ratings)1.50 (6 ratings)
Entry tagging:
  • No "like" tags
Następnego dnia było wesele. Podczas ceremonii ślubnej panna młoda krzyk usłyszał, wydawało się, że podejrzenia przed jej smutnym losem, a pan młody, pan Piotr Salomon Curius, pewny siebie i uśmiechając się pogardliwie rozejrzał się.Było to, że nie ma na ziemi stworzeniem Boga, by nie czuł przełożonego.

Kiedy wesele się skończyło, Engelhart został wysłany z innymi dziećmi na zewnątrz. To był piękny ogród z tyłu domu, pełen jabłek i wiśni. W nudnym celu przyciągnięcia uwagi do Engelhart wydzielany przez Spółkę, i podszedł w chodu u osób dorosłych abgelauschten dole ogrodu iz powrotem. Co się unosił go nieprzytomnego proces dzieje;Najmłodszy kuzyn poszedł za nim, odwrócił się w jego stronę i błysnęła mu w milczeniu, z ciemnymi oczami. Po chwili Engelhart poprosił o ich nazwy, musi słyszałem kilka razy, ale tak naprawdę nie rozumie. Nazywała się Esmeralda, po żony wuja Michael w Wiedniu, i nazwana została Esmee. Ta okoliczność wywołała nowa Engelharts mrowienie zazdrość, i zaczął prowadzić dumny przemówienia.Duch leżący spokojnie na niego, i wreszcie dostał pełne urojeniowe mówić bezsilni wobec i Esmee, która wpatrywała się w niego ze zdumieniem, uciekł śmiejąc się szyderczo.

W tym czasie jego rodzice powziął decyzję o niego, chociaż miał do posłusznego szkoły kolejny rok wysłać w klasie przygotowawczej, który prowadził stary nauczyciel imieniem Herschkamm. Pan radca, który wysoko Engelharts odbyło talent i wielkie oczekiwania rozrywkę jego przyszłość, był niecierpliwy, aby wprowadzić go w krąg życia, pić ze źródła wiedzy, aby zobaczyć. Myślał o swoich entbehrungs i kłopotliwego młodzieży. Nawet we wczesnych latach swojego małżeństwa kochał mięsisty rozmowy i dobre książki i utrzymywał fanatyczny szacunek dla wszystkich, że nadal mentalnie zaprzeczył i przetrzymywanej przez okoliczności zewnętrzne do niego.
Entry #17611 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Rating typeOverallQualityAccuracy
Entry1.001.00 (11 ratings)1.00 (11 ratings)
Entry tagging:
  • No "like" tags